Hoxe, na clase de francés, ollamos como xurdía a expresión latina grosso modo. Sempre digo que falamos un latín evolucionado, ben mesturado cos elementos lingüísticos (superestratos) que cohabitaron con el e coa incipiente lingua romance. Por iso, a nosa fala está impregnada de expresións, frases feitas e locucións latinas, de tal forma que, como se di no acertado título da tradución do libro de Nathan Grigorieff, falamos latín sen sabelo (Hablamos latín sin saberlo. Citas y expresiones latinas comentadas para comprender el mundo que nos rodea, CEAC, Barcelona, 2006).
Grosso modo é unha expresión comodín que empregamos hoxe, ás veces mesmo de forma esaxerada, nos contextos onde queremos referirnos a algo de forma aproximada. Co seu uso xeralizamos, queremos aludir a algo de forma un tanto vaga e inconcreta, sen detalle. Coma un bosquexo, ou tamén cando procedemos a describir algo de forma moi rápida e xeral.
Provén do latín coloquial e significaba "de maneira burda". Hoxe, loxicamente, esa maneira burda, equivale a asumir, de forma consciente, que explicamos algo de forma doada, convencional, e xeralizando, para facelo entendible:
"O capitalismo é, grosso modo, unha expresión destrutiva da cobiza humana"
É habitual escoitar a grosso modo, uso totalmente incorrecto e que debemos desbotar dunha fala correcta.
Un saúdo do voso profesor
21-setembro-2010.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire